MINSAN habang binabagtas ng sinasakyan kong jeepney ang kahabaan Quezon Avenue ay napaisip ako at natanong sa sarili kung ano ang sumasagi sa isipan ng mga kasabay ko kapag naririnig nila ang balita ukol sa paglilibing sa diktador at human rights violator.
Sa araw-araw na pakikipagtagisan sa kapalaran, pagkimi sa galit na dulot ng napakabigat na trapiko, hindi tumataas na sweldo, mga problema sa bahay, trabaho at maging sa love life, nakakabuo pa kaya sila ng opinyon ukol sa paglilibing kay McCoy sa Libingan ng mga Bayani (LNMB)?
Naiisip pa ba nila kung tama ang sinasabi ng mga anak ni McCoy na mag-move on na tayo at ilibing na sa LNMB ang diktador? Dahil anila, hindi naman ililibing si McCoy bilang bayani kungdi bilang isang sundalo.
Sa araw-araw na pakikipagtagisan sa kapalaran, pagkimi sa galit na dulot ng napakabigat na trapiko, hindi tumataas na sweldo, mga problema sa bahay, trabaho at maging sa love life, nakakabuo pa kaya sila ng opinyon ukol sa paglilibing kay McCoy sa Libingan ng mga Bayani (LNMB)?
Naiisip pa ba nila kung tama ang sinasabi ng mga anak ni McCoy na mag-move on na tayo at ilibing na sa LNMB ang diktador? Dahil anila, hindi naman ililibing si McCoy bilang bayani kungdi bilang isang sundalo.